Wzmacnianie podłoża gruntowego
Każdorazowo wzmacnianie gruntu metodą MMB powinno być poprzedzone wykonaniem poletka próbnego i na podstawie uzyskanych wyników wyznaczyć optymalne parametry metody – rozstaw i głębokość elaboracji ładunku. W wyniku eksplozji materiału wybuchowego w krótkim odstępie czasu powstaje duża ilość energii kinetycznej i cieplnej. Energia uderzeniowa, rozchodząca się promieniście na zewnątrz ładunku powoduje przemieszczenie się cząstek gruntu w podłożu, co powoduje zagęszczenie podłoża (grunty piaszczyste) lub następuje konsolidacja gruntu (grunty organiczne). Dodatkowo w gruntach organicznych formuje się kolumna piaskowa z materiału niespoistego. Towarzyszy temu charakterystyczny wypływ wody w miejscu eksplozji. Ładunek wybuchowy może być pojedynczy lub złożony z grupy ładunków, zawsze jednak muszą to być ładunki o długości większej od miąższości warstwy wzmacnianego podłoża. Ich liczba zależy od ilości warstw nienośnych. W przypadku kilku warstw dopuszcza się jednoczesne wprowadzenie jedną rurą obsadową kilku ładunków ciągłych. Odległość między ładunkami zależy od odległości między warstwami wzmacnianego podłoża. Położenie między ładunkami w rękawie strzałowym ustala się za pomocą obejm. Kolejność odpalenia ładunków w jednym punkcie strzałowym może odbywać się jednocześnie lub z odpowiednim opóźnieniem. W przypadku wielu warstw słabych, wybuchy rozpoczyna się od dolnej warstwy do górnej - ta kolejność eliminuje powstawanie pustek powybuchowych. Wzmocnienie gruntu metodą wybuchową kończy się przeprowadzeniem badania i pomiarów potwierdzających pożądaną jakość robót. Miarą skuteczności jaką daje wzmacnianie gruntu jest osiadanie podłoża, na podstawie którego sprawdzany jest wymagany warunek stopnia konsolidacji.
